ONE WEEK ABOUT Dutch Designers in Milan 2019
ONE WEEK ABOUT Dutch Designers in Milan door Connecting the Dots
Aftasten, ruiken, proeven en drinken voordat de Salone losbarst!
Een van meest sympathieke restaurants die wij elk jaar bezoeken is de Sardijnse trattoria Da Armando e Christian, vlak bij het treinstation van Porta Genova. ‘Wij’ zijn de exposanten van Design Language gecureerd door David Heldt, Cara Judd en Davide Gramatica, zijn Milanese partners. ‘Wij’ zijn ook DJ Luc Deleau en Marije en ondergetekende met vriendin Lydia, die de bar gaan verzorgen op de Opening Party van Mixing the Dots.
Het bomvolle restaurantje zucht en kreunt onder de lokale Milanesi en het hippe design-volkje wat op de deze zaterdagavond is neergestreken. De keuken kraakt, sist, stoomt en geurt. Pannen en ovenschalen bakken en braden en pocheren. De keukentegels weten en vrezen dat er een groep is aangeland van zo’n 30 man en vrouw uit Nederland, Japan, Zweden, USA en Italië. Gek zijn ze: iedereen aan tafel mag à la carte bestellen, de eigenaar neemt met zweet op het voorhoofd en met zwarte plastic handschoentjes en fel-oranje sneakers zelf de bestellingen op. Risotto a la Milanese, Spada del Griglia en Naturalmente Tiramisu.
Ik ben omringd door Japanners wier namen ik nog niet ken of onthouden kan. Maarten Olden en Geke Lensink ken ik gelukkig al!
De Italianen eten beschaafd en in gangen, zoals het uiteraard hoort. De Hollanders grover en gulziger. De Japanners laven zich direct aan de grote schalen zonder deze op te scheppen en hebben al ettelijke limoncellos op voordat er eten is geserveerd; de risotto wordt naar binnen geschoven als ware het sushi rijst maar het plezier spat er van af!
Het restaurant is een metafoor voor het kosmopolitisch gehaaste en dolgedraaide Milaan en dan vooral gedurende deze week. De ontwerpers in Milaan vinden – en moeten dat ook vinden! – dat zij het stralende middelpunt zijn. Maar aan tafel begint ook het bespreken van strategie, het klagen en opscheppen over de Airbnb plek, het zich verheugen op de komende week. Ondanks de Babylonische spraakverwarring: Italianen die geen Engels spreken, Japanners die vooral het Japans erg goed machtig zijn en Hollanders die denken dat ze polyglot zijn maar in werkelijkheid slecht 20% van wat gezegd wordt begrijpen. Er worden voorzichtig kaartjes uitgewisseld en veel selfies genomen. Een Japanse uit Kyoto blijkt een naamgenoot van mij in Uitgeest te kennen…
Aan het eind van deze week zal Design Language een groep geworden zijn. Aan de grote U-vormige tafel gezeten bij Armando en Christian is de eerste aanzet gegeven. Eten en drinken verbroedert. Het drinklied ‘Bibiamo’ uit La Traviato van Giuseppe Verde wordt ingezet…
Ik heb er zin in!
Tekst: Martin Mansoor
Milaan, zondag 7 april 2019