Terugblik op Milan Design Week door Annemoon Geurts
Eindelijk. Milano, voor het eerst sinds 2019. Dwalen door de stad, de eerste lentedagen, vrienden en relaties op verwachte en onverwachte plekken, de Italiaanse keuken, inspirerende ontwerpen. Wat had ik er naar uit gekeken. Heerlijk!
Maar meer dan ooit raakte ik al snel overprikkeld door de hoeveelheid loze spulletjes, het effectbejag en goedbedoelde (social) greenwashing, in combinatie met een esthetiek van het zogenaamd schurende, of mag ik het gewoon lelijk noemen? De hoop dat de pandemie de transformatie richting natuur-inclusief design versneld zou hebben bleek ijdel. Misschien is de Salone niet de juiste plek, maar iets meer verantwoordelijkheidsgevoel zou sieren.
Met zijn fantastische installatie ‘More or Less’ sloeg Maarten Baas (wederom) de spijker op zijn kop: “Each year in Milan, I enjoy the tragicomic dialogue between green design and mass consumption. When G-Star approached me to work with recycled jeans, it was the perfect opportunity to address this duality instead of just acting as if we’re saving the world. We are all part of the puzzle, as we enjoy our prosecco next to this private jet of recycled materials. We’re well on our way. More or less…”
Lensvelt en Modular zetten hun budget No Waste duurzaam in door een bestaand restaurant te herinrichten, naar een concept van Erik Kessels, met een kunstwerk van zoon Sjeng. Vanwege de line-up was ‘Dinkey Dutch’ direct dé hot-spot om Nederlandse ontwerpers te ontmoeten. Ook de tentoonstelling ‘30 jaar Droog’, samengesteld door tweets en algoritmes was een feestje. Het riep de actuele vraag op wat menselijk was en wat niet, buiten dat het altijd fijn is de iconische werken live te kunnen aanschouwen.
Het kleurrijke project ‘Everyday Paradise’ van Lidewij Edelkoort, met outsider Arts & Crafts uit Brazilië deden even de donkere waan van de dag vergeten. Net zoals het ontroerende project ‘Legends & Legacy’ ter ere van het 70-jarig bestaan van Cor unum. Meer dan 70 ontwerpers met wie zij eerder samenwerkten leverden (postuum) een ontwerp voor een simpel dinerbord, dat door het unieke handschrift een bijzonder gevarieerd beeld oplevert. Mijn held Benno Premsela naast klasgenoot Arian Brekveld en vrienden als Kiki & Joost naast Jeroen Wand en internationale grootheden als Michele de Lucci en Alessandro Mendini; ik zou ze allemaal wel willen noemen. Wat een prachtig gebaar om je nalatenschap te eren.
Naast de bekende maar immer vrolijk stemmende ontwerpen van Social Label vond ik het project ‘Taccini Flock’ van Formafantasma het meest hoopvol. In een smaakvolle presentatie adresseert het duo het wol-overschot in combinatie met het belang van lokale kringlooplandbouw. Tegelijkertijd herintroduceren zij eeuwenoude technieken, gecombineerd met innovaties uit de matrasindustrie. Vier tijdloze Tacchini-meubels kregen een nieuw binnenwerk, niet van kunststof, maar van uitsluitend natuurlijk materialen: wol en natuurlatex. Jammer dat de fabriek de conventionele optie wel blijft aanbieden naast de meer natuur-inclusieve variant.
Het veelbelovende lezingenprogramma van Formafantasma in Fondazione Prada heb ik gezien de beperkte tijd overgeslagen. Ik ben me er sowieso van bewust in ruim twee dagen een zeer kleine selectie gezien te hebben. De inspirerende parels, fijne gesprekken, lieve mensen, de zon en het heerlijke eten maakten het weer de moeite waard. Op naar de Dutch Design Week.
Annemoon Geurts, founder & creative director Kazerne