Van 13 september t/m 3 november vindt in Breda de elfde editie plaats van het tweejaarlijkse BredaPhoto Festival, de grootste fototentoonstelling in de Benelux. Zij aan zij met jonge talenten tonen topfotografen in industriële gebouwen, kerken, woonhuizen, parken en het ruige ontwikkelgebied ’t Zoet hun visie op festivalthema Journeys.
Dutch Design Daily licht er tijdens de festivalperiode een aantal Nederlandse deelnemers uit. Vandaag: Sakir Khader.
Sakir Khader, recent nog een boeiende Zomergast, is een Palestijns-Nederlandse kunstenaar. Zijn werk richt zich vaak op de relatie tussen leven en dood in conflictgebieden, met name in het Midden-Oosten. In 2020 verscheen zijn eerste documentaireserie De puinhopen van Irak. Zijn documentaire Obada werd geselecteerd voor een Gouden Kalf. In 2023 won hij de Zilveren Camera voor zijn fotoserie Het leven op de West Bank voor 7 oktober. Op BredaPhoto staat van de Magnumfotograaf op buitenlocatie ’t Zoet de solo-expositie ‘I have no more earth to lose’.
Hoe is het om op te groeien in Palestina? Hoe kun je leven te midden van geweld, angst en onderdrukking? Hoe ziet de toekomst eruit als deze al in het verleden met geweld is ontdaan van zijn mogelijkheden? Nadat zijn elfjarige neef Kosay door de bezettende macht om het leven werd gebracht, besloot Sakir Khader de camera op te pakken. Hij documenteert het dagelijkse leven en het verzet in Jenin en Nablus.
Bijna 30 procent van de inwoners van deze steden op de Westelijke Jordaanoever zijn vluchtelingen, families die van hun land zijn verdreven tijdens de Nakba (ramp of catastrofe in het Arabisch), die gepaard ging met de oprichting van de staat Israël in 1948.
Met de inwoners van Jenin en Nablus onderzoekt Khader de complexe manieren waarop verzet de bezetting trotseert en gedijt in toewijding aan land en leven. Vanaf jonge leeftijd in aanraking komen met onderdrukking, trauma’s en ontberingen maakt veerkracht noodzakelijk. De loyaliteit en liefde voor het land zien we zowel terug in de vastberadenheid van de strijders als in de aandacht van de imker voor zijn vak. Het is het vermogen om kindertijd, familie, rouw, spel en verlies te verweven met standvastigheid, zelfs als je geboren wordt als vluchteling in eigen land.
Dankzij zijn achtergrond en open houding weet Sakir Khader dichter bij de Palestijnse burgers en strijders te komen dan menig andere fotograaf. Hij getuigt van hen die alles opgeven om decennia van verzet vol te houden en van hen die tegen alle ontberingen en vrijheidsbeperkingen in een leven proberen op te bouwen in hun eigen land.
